• Dz.U.1996.70.335  

Świadczenie urlopowe

Pracodawca zatrudniający mniej niż 20 pracowników nie jest zobowiązany do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W takiej sytuacji wypłaca on pracownikom świadczenie urlopowe. Może jednak tego uniknąć przekazując pracownikom informację o niewypłacaniu świadczenia do końca stycznia danego roku, w sposób przyjęty u pracodawcy.

Świadczenie urlopowe przysługuje pracownikowi raz w roku, jeśli korzysta on w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Wysokość świadczenia urlopowego ustala pracodawca, z tym że nie może być ono wyższe niż wysokość odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w danym roku.

W związku z powyższym maksymalne kwoty świadczenia urlopowego w 2008 r. wynoszą:

DLA PRACOWNIKA ZATRUDNIONEGO W NORMALNYCH WARUNKACH PRACY

DLA PRACOWNIKA ZATRUDNIONEGO W SZCZEGÓLNIE UCIĄŻLIWYCH WARUNKACH PRACY

DLA PRACOWNIKA MŁODOCIANEGO

Wypłata świadczenia urlopowego następuje nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j.t. Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.); Obwieszczenie Prezesa GUS z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2007 r. i w drugim półroczu 2007 r. (M.P. z 2008 r. Nr 16, poz. 181).